QUERIDA ROSALÍA POR CARMEN RIVERO

Este ano, imos conmemorar o día de Rosalía de Castro, o 24 de febreiro, dun xeito moi especial, recitando un poema, escrito na súa honra, pola profesora de Ciencias Sociais do noso centro, Carmen Rivero.

No seguinte vídeo, gravado e editado polo profesor de Grego e coordinador TICS, Daniel García Cancio, aparece Carmen Rivero recitando, acompañada á guitarra por  Francisco Jiménez Pérez, alumno de 1º ESO D, . Tamén están todos os alumnos de 1º ESO B, alzando nubes de cartolina. En cada nube está escrita unha destas marabillosas palabras da nosa lingua, escollidas por Carmen : cogomelo, xoaniña, larpeiro, andoriña, fervenza, feitizo, morriña, bolboreta, folerpa, lóstrego, bico, bágoa, axóuxere, berce, meigallo, luar, brétema, treboada, luscofusco e avelaíña.
Podedes ver o vídeo premendo nesta LIGAZÓN

A continuación aparece o fermoso poema adicado a nosa poeta máis universal:

Querida  ROSALíA

(“ Cantarte hei, Galicia,
na lengua gallega,
consolo dos males,
alivio das penas.” )

Rosalía de Castro.

Cantares Gallegos-1852

Querida Rosalía :

Onte  vin nos ollos puros dunha nena,

un tempo novo;

ao escoitar dos seus beizos

este falar  meloso

e puiden albiscar un futuro

 preñado de esperanza,

que sen ti,

 quizais ficaría baleiro.

¿Como esquecer  os teus versos?

Ese amor a Galicia

 que zumegan as túas letras,

asolagando os ollos

e encollendo as entrañas.

dos que amamos esta terra.

¿Como non agradecerche

que rescataras o noso idioma

 para que brille con luz propia?

Cando todo estaba escurecido

 teimaches e teimaches en escribir

 na lingua máis fermosa;

Ceibando  camiños atuídos polas silvas

que  afogaban no esquecemento,

a  supervivencia  nosa.  

¿Como non loarte ,  muller galega

que viviches as penurias desta xente?

se fuches quen de ser muller,

cando daquela era unha eiva,

 e aínda así facer poemas

escribindo na lingua  da pobreza.

¿Como non lembrar  a túa andaina?

 Se fixeches que mulleres coma ti ,

 prenderan o facho que deixaches

honrando o sexo feminino,

que nin é segundo nin é débil;

 e seguen a colocar pedras

construíndo día a día

 este país senlleiro .

¿Como non bendicir o teu nome

  desexando que sigas a facer o que ben sabes?

Dende o infindo lugar onde te atopes,

non deixes que a túa pluma se volva preguiceira

e segue , segue, querida musa,

escribindo palabras fermosas

nesta lingua meiga.

Carmen Rivero  Gallego .

Do Poemario “Berce de peliqueiros”.