Redacción: Nuria Barreira, 1º ESO A
No hemisferio sur coñécese como aurora
austral e no hemisferio norte como aurora boreal.
A aurora boreal prodúcese cando as partículas cargadas polo Sol chocan coa atmosfera terrestre e o noso campo magnético diríxeas cara aos polos. Por iso falamos de aurora boreal para o polo norte e outra meridional para o sur.
As auroras teñen formas, estruturas e cores
moi diversas que tamén cambian rapidamente co paso do tempo. Durante unha
noite, a aurora pode comezar como un arco illado moi alongado que se estende
sobre o horizonte. Arredor da medianoite o arco pode comezar a iluminarse,
poden formarse ondas ou rizos ao longo do arco e tamén estruturas verticais que se asemellan a raios
de luz moi longos e finos. De súpeto, todo o ceo pode encherse de bandas,
espirais e raios de luz que tremen e se moven rapidamente polo horizonte. A súa
actividade pode durar duns minutos a horas. Cando se achega o amencer todo o
proceso parece calmarse e só algunhas pequenas áreas do
ceo parecen brillantes ata que chega a mañá.
O
osíxeno é o responsable das dúas cores primarias das auroras.
Este
fenómeno tamén existe noutros planetas do sistema solar, que teñen
comportamentos similares ao planeta Terra. Tal é o caso de Xúpiter e Saturno,
que teñen campos magnéticos máis fortes que a Terra. Urano e Neptuno tamén
teñen campos magnéticos e ambos teñen cintos de radiación amplos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario