Redacción e audio: Nuria Barreira, 1º ESO
O verán aproxímase, e con el máis horas de sol, a calor
ou as ganas de descansar. Creando que o 20 de xuño sexa o día máis feliz do ano,
coñecido tamén como Yellow Day.
Ademais de ser o inicio do verán, coincide coa apertura e
a desescalada en moitos aspectos como a próxima desaparición das máscaras como
algo obrigatorio en espazos ao aire libre.
O factor meteorolóxico que xustifica este día é que desde
mediados de xuño xa se alcanzan temperaturas agradables que oscilan entre os 20
e 30 graos, con días máis longos e máis horas de luz.
Este ano tamén coincide con que é domingo, é dicir, fin
de semana, perfectamente aproveitable por moitas persoas para descansar, gozar
dos máis próximos e manterse afastado da tensión da semana.
E con todo isto, despídome ata o próximo ano. Que teñades
un bo verán a todos e a todas!
Redacción e audio: Diana Calvo Gallego, 1º ESO.
Mariscos hai
tantos e tan variados que non sempre nos podemos quedar coas ostras e gambas,
por moi boas que estean. E o Santiaguiño é un deses animaliños curiosos e moi
saborosos que nos trae o mar. De aparencia prehistórica e serena, é pouco coñecido
pero sen dúbida un dos máis apreciados e suculentos mariscos do litoral galego.
Este estraño
crustáceo de corpo robusto e aplanado,
lémbranos á lagosta, pero moito máis pequeno, entre 7 e 10 cm., e con antenas
alargadas en forma de pa. A súa cor é pardo escuro a vermello intenso nos bordos
das espiñas da súa cuberta.
As mesmas
espiñas dorsais que ao cocelo evidencian a orixe do seu nome, pois móstrannos claramente
a Cruz de Santiago.
Este vídeo foi realizado pola alumna de 1º BAC,
Noa Sobrino Lamas, para a materia de Literatura Universal.
A continuación, aparece unha reseña, escrita por
ela mesma, na que nos comenta o seu proxecto:
Hai anos, as mulleres non adoitaban reflexionar
sobre a súa posición, e simplemente adoptaban os papeis que lles impuñan. Así
pasaba no Entroido, onde facían e repartían a famosa bica de Laza e colocaban
un dos seus panos nas costas dos peliqueiros. Por outra banda, non calquera era
quen de por o traxe, pois alquilábanse por horas e era moi caro. Para poder
permitirse ese luxo, os homes debían traballar moi duro e aforrar. No caso das
mulleres era máis complicado: ou ben non traballaban ou cobraban menos que os
homes, polo que era casi imposible que acadaran esa suma de cartos. A medida
que se foron facendo máis traxes e o prezo foi baixando, incrementáronse as
oportunidades. Hoxe en día a situación non é tan diferente; non se espera das
mulleres que saian peliqueiras de pura raza, é común pensar que a medida que
vaian crecendo, van perder a paixón polo traxe.
Este poema honra a todas esas peliqueiras que
non se deixan cohibir, en especial a Benita Canteira, moi soada en Laza e
admirada por todos.
Escrito, nunha lingua fonética e autóctona do
Entroido de Laza.
Redacción e audio: Uxía Pérez Díaz, 1º ESO A
As
galletas artesanais Xianas, que elabora e comercializa a empresa Silvans,
reciben este nome por ser tradicionais da parroquia taboadesa de Xián (Lugo)
onde se facían desde fai máis de cen anos. Antigamente cocíanse entre dúas pranchas
de ferro, cun mango longo que evitaba
que a xente se queimara ao colocalas sobre a cociña de leña.
A
receita que empregan , segue sendo a orixinal e os ingredientes que utilizan na súa
elaboración (manteiga de vaca, fariña de trigo, ovos e azucre) son todos de calidade, como os ovos de galiñas
en liberdade ou o azucre, que é integral de cana. Non engaden ningún tipo de
conservante, colorante nin aditivo. Manteñen as galletas con sabor a manteiga
de toda a vida e incorporaron outros novos coma o de améndoa, o de coco e o de
café.
As Xianas son unhas galletas redondas, de fino
grosor, nas que a empresa quixo innovar, gravando nelas dezaoito motivos
diferentes que fan referencia a nosa historia, cultura, patrimonio e natureza.
