FELICES FESTAS

Dende o EDLG desexámosvos a todos que pasedes unhas Felices Festas

PRESENTACIÓNS TERAPIA XÉNICA E CELULAS NAI

Presentación sobre as células nai, realizada e exposta polas alumnas de 1º BAC A: María Barreira Miranda, Marta Carnero García e Mercedes Castro Cid.



Presentación sobre a terapia xénica realizada por Ana García Nóvoa, Adrián González Salgueiro e Ángela Lamas Gómez de 1º BAC B.

PRESENTACIÓNS SOBRE O ÉBOLA

O martes, 16 de decembro, na materia de Bioloxía e Xeoloxía de 1º BAC, dous grupos de alumnos: Marta Cid, Alberto Costela e Alba Parada de 1º BAC A, así como Verónica López, Sandra Maia, Iris Nicolino e David Santiago de 1º BAC B, presentaron os seus traballos sobre o ébola. 

A CIRURXÍA ESTÉTICA EN ADOLESCENTES

A cirurxía estética é empregada para mellorar a aparencia física, ou para corrixir un problema físico dalgunha persoa.

Antigamente a cirurxía estética era empregada soamente para mellorar a saúde do paciente, utilizada por primeira vez despois da Primeira Guerra Mundial nos mozos que viñan con secuelas físicas.

O adolescente que se realiza unha operación de cirurxía estética busca encaixar e evitar posibles burlas ao contrario que os adultos que buscan aparentar máis novos.

Poderiamos considerar que a cirurxía estética en adolescentes ten vantaxes como a rinoplastia que nos axudaría a respirar mellor ou que mellorará a autoestima e o carácter do paciente e as súas relacións sociais, pero estas vantaxes van unidas a unha serie de desvantaxes.

As operacións de cirurxía estética poden ter complicacións e contraer infeccións, a lista das complicacións e longa como a parálise parcial ou total da cara, danos nos nervios, dano cerebral, etc. Existe tamén o risco de morte, o arrepentimento porque os resultados non foron os esperados, é custosa e pódese converter nunha adicción.

A adolescencia é unha etapa conflitiva e de inmadurez, e ás veces de baixa autoestima ou medo. Todo isto fan que a adolescencia non sexa unha boa etapa para decidir sobre unha cirurxía estética.

Os desordes alimenticios, a percepción da propia imaxe ou a necesidade de adecuarse aos “canons” que estean de moda afectan aos adolescentes e entre o grupo deles que máis demanda as operación estéticas son rapaces e rapazas que apenas alcanzan os dezaoito. O motivo: moda das cirurxías estéticas como regalo.

O procedemento que se debería seguir se consideramos  una operación deste tipo, sería pensalo debidamente porque non é algo que haxa que tomalo á lixeira, consultalo cos pais e acudir a un psicólogo, verificar que o cirurxián teña credenciais e desconfiar das ofertas relativamente baratas.

Todos temos características que nos distinguen doutros seres humanos e que nos fan únicos. Hai moitos rasgos que son difíciles de levar como as orellas e nariz grandes pero que non impiden o funcionamento normal da personalidade.

A intelixencia, a graza, a alegría son valores que atraen aos demais e que non poden ser arranxados ou cambiados mediante una cirurxía.

Recoñecernos coa nosa propia imaxe na adolescencia é difícil se non estamos satisfeitos con noso corpo,  pero a solución non é cambiar todo aquilo que nos molesta, a forma de superalo é desenrolando una autoestima forte, porque non somos nin una nariz, nin unas orellas, nin uns peitos.

Texto de Andrea Álvarez Salgado e Andrea Limia Sánchez de 1º BAC A

PERIGOS QUE AGOCHAN AS REDES SOCIAIS E VIOLENCIA DE XÉNERO

O pasado luns, así como o anterior a este, déronnos unha charla durante a última hora da mañá; na hora de Titoría. A charla trataba sobre os perigos que agochan as Redes Sociais, así como unha larga lista sobre os problemas e consecuencias que todo isto provoca: Sexting, Grooming…E diferentes tipos de problemas que derivan do acoso mediante Internet.

Todos algunha vez na nosa vida, ou case todos, escoitamos falar, e probamos, o Facebook, Tuenti, Instagram, e demais redes Sociais que tanto usamos os adolescentes. Pero, realmente coñecemos tanto como pensamos o que estamos a utilizar? Probablemente non.
Debuxo de Alba Sanín Rodríguez


Unha foto, xunto coa típica localización do lugar de onde nos atopamos, pode acabar sendo catastrófico, así como vellas fotos que nos nosos tempos “mozos” colgamos na rede, e xa nin sabemos da súa existencia; pero aí están, a man de calquera persoa, que pode utilizalas ó seu antollo.


Pensaches en algo parecido mentres lías isto? Entón é probable que ti tamén teñas múltiples contas que xa non utilizas nas que no seu momentos colgaches numerosas fotos.
Internet non é, nin será, unha ferramenta fácil de utilizar, tal e como nos mostraron na charla, polo tanto debemos absternos de non facer algo que non nos gustaría que nos pasase a nós, e ser conscientes do que enviamos ou colgamos en Internet; pode que en pouco tempo acabemos por arrepentirmos diso. Temos que ser conscientes do que é bo e do que non, por exemplo: enviar unha foto de nós mesmos nun momento comprometido a alguén que hoxe ten a nosa confianza, pode acabar completamente mal se no día de mañá, esa persoa deixa de manter unha relación cordial contigo e difunde esa imaxe por toda a rede; non creo que fose do noso agrado. Así, debemos diferenciar que unha relación mediante as redes socias, sempre vai ser completamente diferente ca unha con unha persoa que ves todos os días, unha relación que se basea, na maioría do tempo, en estar pegados os teléfonos, ten máis posibilidades de acabar convertida nunha relación na que un “maltrate”,aínda que de xeito involuntario e de maneira débil, á outra persoa; unha relación así, controladora, posesiva, de ameazas, non é boa, non nos pode acabar achegando nada bo.
Polo tanto, Internet é unha arma de dobre filo, a nós pode parecernos que é algo xenial, no que compartir as nosas vidas, pero que á larga, pode acabar devolvéndonos a xogada. A túa vida é tía,e non tes a necesidade de compartila con ninguén.

Ana Manso de 3º ESO C

ZENTANGLES

"Zentangles" realizados polos alumnos de 3º ESO A con Javier Díaz na materia de Plástica.

O APALPADOR

Como todos os anos, o 31 de decembro, os rapaces da aldea estaban moi nerviosos por un acontecemento moi especial. Como ben sabemos, era a visita do apalpador: un vello carboeiro que cada ano baixaba da súa cova a regalr castañas aos nenos das aldeas.

Aquel 31 de decembro, xa se vía baixando pola ladeira do monte a un vello de barba vermella que, axudado do seu inseparable caxato, comezara a entrar nas casas do pequeño pobo.

Como sempre, apalpaba cas súas mans a tripiña dos rapaces para ver se estaban fartos de comer e que non lles faltaba comida durante todo o ano.

Tocou a primeira barriga e dixo “Así esteas todo o ano”, e sorrindo regaloulle unas castañas. Agora ben, se tiñas a barriga vacía, regalabache alguna castaña e marchaba preocupado cun “A próxima come máis”.

E xa a noite chegara á súa fin, e como todos os anos, da mesma maneira que baixara do seu fogar, volvía fumando ca súa pipa á súa casa do monte.

Texto de Alfonso Seoane González   e debuxos de Ana Salgado Martínez e Alba Sanín Rodríguez todos de 3º ESO C




Ademáis, Antonio Porto González de 3º ESO C apórtanos este vídeo coa canción do apalpador (música de Javier Prado Espiñeira e letra da que fora profesora do noso centro Cristina Corral):

GAÑADORES CONCURSO TARXETAS DE NADAL

1º Premio: Alba Sanín Rodríguez de 3º ESO C


2º Premio: Iria García Alvar 3º ESO A

3º Premio: Laura Guerra Santamarina 3º ESO A

Parabéns a todas e Bo Nadal!!!!

GAÑADORES DA XXXI EDICIÓN DO "CONCURSO DA CONSTITUCIÓN"

Iván Jiménez e Paula Seone de 4º de ESO foron dous dos gañadores da XXXI edición do "Concurso da Constitución" organizado pola Subdelegación do Goberno en Ourense. Dende o EDLG querémosvos felicitar pola viaxe a Madrid que gañastes e sobre todo por ser os vosos traballos os únicos dos premiados presentados en galego.

Constitucion

Monarquia Española

FINALISTAS DO CONCURSO CIENCIA QUE CONTA

Temos dous finalistas no concurso Ciencia que Conta na categoría de Bacharelato.
Son Alba Rodríguez Rivero de por "Minerva" e Sergio Salgado Santamarina por "Esa maldita enfermidade". Parabéns e moita sorte.
http://www.cienciaqueconta.com/

CATÁLOGO DE COUSAS PERDIDAS

Presentación realizados polo alumnado de Felisa Tomé en 1º ESO A no Proxecto Interdisciplinar

O CONCERTISTA DE PAXAROS DE JOSEP-FRANCESC DELGAD

O libro que lin ía sobre un  home chamado Lin Oin. En Singapur, acababan  de comezar unha guerra e Lin Oin non estaba informado sobre tal feito. Este, estaba no concello, cando empezaron a caer unha serie inmensa de bombas. Nese momento, Lin  botouse a correr sen mirar atrás. Cando chegou o lugar onde se atopaba a súa casa, atopouse con esta convertida en escombros. A partir dese momento non volvería  ver aos seus fillos. Nese mesmo sitio atopou ao seu mestre de paxaros , pois Lin dedicábase a domar estes valiosos animais. A piques de morrer e antes de deixar este mundo, díxolle a Lin que lle coidara dos paxaros os cales, estaban mal feridos. Lin prometeullo, e así foi durante os seguintes anos. O noso protagonista  todas as noites abríalle a gaiola aos seus paxaros , os cales piaban con alegría o verse ceibes. O pasar os anos,  os animais  curáronse e os ingleses invadiron Singapur, que nese momento pertencía ao réxime xaponés. Lin dirixiuse ao porto onde se despediu dos seus paxaros  e xusto nese intre desembarcou  un barco, do cal  saíron  os seus fillos e a súa muller. El que ata entón pensaba que a súa familia estaba morta sentiuse cheo de alegría e esa foi a recompensa que obtivo por  ter coidado e curado aos paxaros dos seu mestre.

OPINIÓN PERSOAL:

Este libro gustoume  moito xa que trata de guerras e de drama, algo que me parece moi triste pero tamén moi interesante. Eu sinceramente recomendaríallo as persoas que lle gusta a acción porque esta obra ademais de engadir un drama como o sufrido por Lín ten suspense, misterio e partes nas cales se representan escenas de guerra como xa dixen anteriormente. Tamén llo recomendaría a todas aquelas persoas as que lle guste a natureza e os animais pois o fin e o cabo Lín era un domador de paxaros e tratábaos tan ben que facía con eles o que quería.  Eu persoalmente preferiría que fose mais longo  ou  que tivese una segunda parte. 

Rubén Alfonso González de 3º ESO B

MEMORIAS DUN NENO LABREGO DE XOSÉ NEIRA VILAS

Resumen

Memorias dun neno labrego é o caderno no que Balbino escribe todo o que lle acontece na súa aldea. A familia do protagonista é moi pobre e traballa a terra e o gando dun Señor. Os país de Balbino trátano coma a un maior, pero nos seus ollos aínda se pode albiscar a inocencia propia dun neno da súa idade. A  Balbino gústalle pensar o porque das cousas e cavilar sobre o mundo. Non ten moitos xoguetes, máis é feliz , xa que se conforma con moi pouca cousa. Tampouco ten amigos e agora que moita da súa xente querida ten que emigrar a América, Balbino síntese máis solo ca nunca. Pero pronto vese obrigado, por mor dunha discusión a abandonar a súa familia e buscarse el só a vida. O único que o mantén con ilusión para seguir vivindo son esas cousas insignificantes para os ollos dun adulto, pero tan importantes para un neno.

Opinión persoal

Cando les este libro non é coma se leses o xornal ou un conto calquera, senón que te das conta do sinxela que é a vida e de que non precisamos tantas cousas como temos para ser felices. Tamén te identificas de contado con Balbino xa que é moi próximo a nós e Balbino puideron  ser os nosos avós, bisavós ou mesmo nós se naceramos nunha familia como a del. 

Leticia Lozano Meiriño 3º ESO A

VISITA RUBÉN RUIBAL

O pasado mércores o dramaturgo Rubén Ruibal visitou o noso centro para falar do seu libro “Limpeza de sangue”.

Este libro é unha das lecturas obrigatorias de 1º de Bacharelato, por iso asistimos os alumnos deste curso, e a demais tamén foi posible que asistiran os alumnos do Bacharelato de Humanidades e os alumnos que pertencen ó grupo de teatro.

Rubén Ruibal falou moi abertamente do seu libro. Explicou as escenas máis difíciles de entender.

Durante uns vinte minutos aproximadamente Ruibal estivo falando sobre as distintas casualidades que o levaron a escribir o libro, sobre o seu título, sobre a orixinalidade que intentou conseguir e na que fracasou cando se deu conta de que xa había un libro que se chamaba do mesmo xeito.

Posteriormente, Rubén contestou a todas as preguntas que os alumnos quixeron facer. A primeira delas foi por que elixiu matar a un dos protagonistas e non ó outro, segundo Ruibal, esta pregunta élle formulada cada vez que fala do seu libro, asegurando que a xente o odia por haber ideado aquela morte.

Os últimos minutos con Rubén Ruibal foron dedicados á sinatura dos seus libros. Rubén Ruibal ofreceu sinaturas a todos aqueles que quixeron que o seu libro estivera dedicado.

Deste xeito remataron as nosas dúas horas con Rubén Ruibal, que para algúns quedarán marcadas na memoria.

A BANDA SEN FUTURO DE MARILAR ALEXANDER

Este libro trata dunha rapaza que chega a unha nova cidade e a un novo instituto. A nena ,chamada Carlota, ten unha ferida, na cabeza, que precisa tratamento. Carlota síntese un bicho raro entre toda esa xente ,pero co tempo fai amigos e empézalle a gustar un rapaz da súa clase. Máis adiante descubre que el esta saíndo coa súa nova amiga. Ela comeza a coñecer mais a fondo a outras persoas e acaba namorándose de outro rapaz.

Este libro gustoume moito porque fala de moitas situacións nas que os adolescentes nos podemos encontrar.

Recomendo a todos os adolescentes.

ALICIA PAZ MARTÍNEZ 3º ESO B

A HISTORIA DO HOME CAN DE PEPE CARBALLUDE

O libro trata dun señor que lle toca a lotaría e teno todo,tanto quere ter que quixo tamén ter a xuventude eterna e tomou un xarope que non se podía mesturar con alcol porque tería unhas consecuencias terribles como a de converterse nun can.

De aquí,pásanlle aventuras pola cidade,vai sorprendendo a xente xa que el pode falar aínda que ten aspecto de can.

A historia ocorre na cidade,na actualidade e durante dous dias,o dia antes da noite de san Xoán e o dia de san Xoán.

Gustoume o libro porque quere transmitir que o diñeiro non vale para nada cando es un can e non podes comprar nada.

O personaxe que mais me gustou é o protagonista xa que está mais preocupado pola súa muller que por el mesmo,e o que menos,o concelleiro que en vez de axudalo quixo favorecerse para si mesmo de ese caso tan especial.

Recomendo este libro a xente que lle gusten os libros de comedia xa que ten partes graciosas,e tamén é un libro curto e rápido de ler cando tes ratos libres.

Anxo Rodríguez Estévez de 3ESO C

LEONEL DE ANTÓN CORTIZAS

Miguel, un rapaz de quince anos, ten que pasar o verán na casa dos seus avós en Grandal, por culpa dos seus suspensos. Alí prodúcese un cambio total da personalidade do rapaz. A súa actitude negativa cara a todo, transfórmase por medio dos seus avós. 

O misterio que rodea ó antigo habitante da casa que é Leonel, o amor que comeza a ter por Ana que é a rapaza coa que Miguel pasa todo o verán na busca dos relatos que Leonel deixou ocultos e de datos sobre a súa personalidade. Remata a historia descubrindo Miguel que non hai tanta distancia entre el e os seus avós, e comprendendo que a vida rural cos seus costumes é máis interesante que a cidade de Ferrol e os seus amigos de sempre.

O principio o libro parecíame moi aburrido pero a partir das 100 páxinas tívome algo enganchada. O final foi bastante predicible e iso non me gusto moito.

Este libro recoméndollo a xente de 14-15 anos aos que lles gusten os libros de misterio, aventuras e adolescencia.

Laura Diéguez Pérez 3º ESO B

COR GRIS VIDA DE XAVIER LÓPEZ RODRÍGUEZ

O título do libro é Cor gris vida , gustoume moito o seu argumento e quixen ler máis.O autor é Xabier López Rodríguez , é un xornalista que naceu no 1956 , nunha aldea zamorana na que se fala galego , gústanlle as historias sinxelas pero con emoción e este libro vense reflectido na defensa do medio natural.
Conta a historia dunha moza de 15 anos que ten problemas de entendemento co seu pai , este é un desconfiado e machista .
Para que non se vexa con Carlos , o mozo que lle gusta , envíaa a un campamento de verán en Sanabria . Os episodios vividos alí non darán para mudar a cor da súa vida , mais si para desapegar un chisco da tristeza que lle provocan os conflitos domésticos e para abrirlle unha porta a esperanza .
É unha historia triste aínda que ao longo da lectura vai mellorando . Os personaxes que máis me gustan son ela e a avoa porque é coa única persoa da familia que ten confianza e ca que se leva moi ben todo o contrario que co pai.
E recoméndolla a todos os rapaces porque ela é de máis ou menos a nosa idade coa que podemos ter moitas cousas en común .
ANA SALGADO MARTÍNEZ 3ºESO C

KUMBARIKIRA

Os nenos de Santa Rita de Castilla, capital da zona de Parinari, no distrito de Loreto, en Perú, piden ó presidente do seu país que non se siga a contaminar o seu río, o Marañón, que sofre verquidos de petróleo de compañías que operan a carón del e estragan o medio ambiente nesa zona da amazonía peruana.
Este é o enlace ó blog Santa Rita de Castilla, onde se fala do verquido de petróleo nese territorio, onde vive o grupo indígena Kukama:



Este grupo indíxena ten como lingua propia o Kukama, una lingua con cada vez menos falantes. O uso do kukama, para que non se perda, é reivindicado neste vídeo:



Queremos achegarmos ós nenos e nenas kukama e apoialos nas súas loitas (medioambiental e lingüística) Por iso imos gravar un vídeo no que, como eles, rapeamos na nosa lingua propia e ademais cantamos o estribillo en Kukama que eles empregan na súa canción (Kumbarikira). Isabel Cota está a coordinar a actividade.

Participa alumnado de 1º, 3º e 4º ESO e 1º Bacharelato.

Kukama Letra Galego by ofiadeirodalingua

A continuación podedes ler información que nos mandan dende Perú;
A ESCOLA IKUARI: PARA A RECOPILACION DE MEMORIAS E A ENSINANZA DA LINGUA KUKAMA.

Se é difícil establecer o número de persoas kukama, o grao de dificultade non diminúe ó tratar de saber cantas persoas falan kukama. Por ser un idioma minoritario en Perú e por pertencer a un grupo indíxena ten que enfrentar o estigma da discriminación. Por iso segue a ser no extenso territorio da amazonía un idioma falado en segredo, situación que a proposta comunicacional de Radio UCAMARA dende a Escola IKUARI e o Colexio Nuestra Señora de Loreto intenta axudar a superar principalmente no Distrito de Nauta. Nos últimos anos houbo unha revalorización importante e xa existen algúns colectivos que non teñen medo nin vergoña de falalo en público. Gran parte da memoria dos nosos pobos recupérase coa visibilización da lingua. A viabilidade do kukama dependerá en grande medida de se as novas xeracións se interesan por el.

A escola IKUARI abriuse en agosto de 2012. Realiza as súas actividades de ensino da lingua Kukama en dúas modalidades: canto e narración. As persoas que ensinan nesta escola non convencional son os propios falantes de kuakama, que tamén participan na radio con dous programas exclusivamente en lingua Kukama “Kukamakana katupi” (Os Kukama aparecen). Neles recóllense memorias sobre a vida dos Kukama que despois son empregadas nas clases. Produto desta experiencia é o vídeoclip KUMBARIKIRA (con forte impacto a nivel nacional) e o que estamos a lanzar, UPUPURIKA.

RÚA CARBÓN DE MARILA ALEIXANDRE

Esta historia trata sobre ETA e xa que non é un tema habitual en libros pareceume interesante lelo.

Rúa Carbón conta como Paula, no verán que pasa coas súas avoas e grazas ao apoio de Martín e do diario da súa nai, vai descubrindo como morreu de verdade seu pai e a verdadeira imaxe deste, enfrontándose a cousas que antes apenas se atrevera a mencionar.

É un libro bastante interesante por cómo se relaciona a historia dos país de Paula coa de Martín e Paula.

Os personaxes que máis me gustaron foron Paula e a súa nai, ambas pola súa fortaleza, en casos distintos pero sempre polo mesmo tema.

Quizais o personaxe que menos me gustase fora Martín, polo feito de mentirlle a Paula nunha cousa que el mesmo sabía que lle facía dano.

Saioa Zozaya de 3 ESO C

MUTACIÓNS XENÉTICAS DE FINA CASALDERREY

O protagonista deste libro chámase Hadrián, un neno que vive en Cambridge, e ten que ir pasar un mes co seu avó, un científico moi extraño que leva vinte anos escondido. O seu avó esta traballando nun proxecto que pode cambiar o mundo e Hadrián axudaralle a que se faga realidade o soño que quere levar a cabo o seu avó, acabar coas desigualdades no mundo.

A min este libro gustoume moito. O que máis me gustou foi a evolución persoal de Hadrián, porque ó principio viámolo coma un neno caprichoso que non quere ir onda o seu avó, pero o longo do libro vai collendo moita forza e adquire unha personalidade propia dun adulto, e comeza a querer o seu avó, que é unha das cousas máis importantes para min.

Recomendo este libro a todas as persoas. Paréceme que as mutacións xenéticas é un tema pouco empregado na literatura e que merece a pena ler este libro para enterarse un pouco máis de que vai a cousa e pasar un tempo divertido mentras gozas da lectura.

Iria Vázquez Arcos 3º ESO C

ACTIVIDADES DO CLUBE DE LECTURA

En coordinación cos Poemas do Río de Cristina Corral Soilán os nosos alumnos e alumnas a escribiron os seus e descubriron poetisas galegas (como ocorre na obra teatral de Cristina Corral). Leron os poemas creados por Noa, de 4º ESO e os de Cristina, Laura, Omaima, Rimsha, Nohaila, Ashley e Ana María (quen tamén compartiu conosco poemas en romanés), todas elas de 1º ESO.

Ademais Román e Cristina Salgado seleccionaron os seus poemas favoritos do último libro de Carlos Negro, Penúltimas tendencias, que fala da dignidade das mulleres e fai unha crítica dos valores que transmite a sociedade.

Club lectura 25 Nov 2014 - Movie Maker

LETRAS DO MUSICAL MAMMA MIA EN GALEGO!!!

David Rodríguez e Isabel Cota fixeron un enorme traballo traducindo do inglés esta selección de cancións. Ademáis Hortensia Arcos revisounas e correxiunas. Moitas grazas a todos pola vosa enorme labor normalizadora da nosa lingua.

"O PAZO BALEIRO" E " O SEÑOR IBRAHIM E AS FLORES DO CORAM" POR NOEMÍ DANTA

"O Pazo Baleiro", conta a aventura de catro rapaces e o tío dun deles que comeza coas vacacións de Nadal en Eiravella, a súa vila. Atopan unhas cartas que os levan a resolver un antigo misterio do pazo da vila, e alí dentro sucederán moitas cousas sorprendentes. 

A miña opinión sobre o libro é negativa, porque non me gustou, fíxoseme moi aburrido e moi pesado.

Recoméndollo á xente que lle guste o misterio e as aventuras.

O libro  " O SEÑOR IBRAHIM E AS FLORES DO CORAM"  trata sobre a vida dun neno de 11 anos chamado Momo, que foi abandoado pola sua nai nada mais nacer.Momo , criouse practicamente só, porque seu pai non lle prestaba moita atención. Un día coñeceu ao señor Ibrahim co que entablaría unha amizade.

 Máis adiante seu pai abandonao e sucidase, a partir de ahí a sua amizade con Ibrahim creceu moito,ata o punto de que chegou a ser seu pai.

E ahí comezaría a aventura.

A miña opinión é positiva xa que este libro  gustoume moito, o final é moi bonito e o principio, da unha idea totalmente contraria ao tema do libro.

Recomendolle este libro as persoas que non lles guste leer porque creo que lles faría cambiar de opinión. 

Noemí Danta Diz de 3º ESO B

INMERSIÓN LINGÜÍSTICA DE INGLÉS EN LEKAROZ (NAVARRA)

O día 12 de outubro saímos de Verín un grupo de 25 alumnos e alumnas de 2º da E.S.O. e dúas profesoras (Maite e Nuria) con destino a Lekaroz (Navarra), grazas a unha subvención do Ministerio de Educación e Ciencia. Para a obtención da mesma as profesoras acompañantes tivemos que presentar un proxecto didáctico relacionado co tema “English around the world”.

O noso proxecto foi cualificado coa terceira mellor nota de Galicia co que finalmente fomos seleccionados para participar no proxecto de inmersión lingüística en inglés.

Os días que pasamos no Campamento de Inglés foron compartidos con outro grupo tamén de alumnos de 2º da E.S.O. que viñan de Lleida. A convivencia foi moi interesante por parte de alumnos e profesoras. O comportamento dos nosos rapaces foi altamente satisfactorio e a súa participación no desenvolvemento das actividades diarias exemplar.

As actividades foron coordinadas por sete profesores nativos que falaban constantemente en inglés ós nosos alumnos. O primeiro día observamos as dificultades dos nosos alumnos para comunicarse , pero ao longo da semana puidemos comprobar a mellora que se ía producindo, chegando incluso a dirixirse a nós en inglés como primeira lingua de comunicación.

O tempo foi espectacular, por contra do que sucedía en Verín (semana pasada por auga). As instalacións envexables, tanto no interior como no exterior. As actividades propostas polo equipo de traballo axeitadas ao nivel dos alumnos e o proxecto proposto polas profesoras acompañantes foi levado a cabo integramente.

A experiencia foi altamente satisfactoria para os alumnos e para nós, co que esperamos poder participar nun proxecto semellante nun futuro próximo.

MAITE GONZÁLEZ E NURIA TRIGUEROS

CONCURSO DE TARXETAS DE NADAL

COS PETOS CHEOS DE CINZA por ELIA DOPESO DE 3º ESO

RESUMO:

Esta historia cóntanola unha rapaza anónima, sen nome. Narra os feitos dunha nena chamada Dorotea, que paseando polo bosque bate con Don Guillerme un trasgo falangueiro que lle conta sete historias para ela. Perico Picapiñeiro, a Serpe Amarela, Pedriño, a Loba Balbina, a Gaivota Azul, Etel e Larpeiriña son os habitantes deste mundo fascinante.

OPINIÓN PERSOAL:

O libro en xeral non me gustou moito, polo surrealismo das historias, ao mellor non lle botei a suficiente imaxinación para que me chegara a fascinar, pero había algúns capítulos que si me chamaron a atención como o da Polba Larpeirña, unha polba cun estómago moi grande capaz de comerse calquera cousa e o de Perico Picapiñeiro un paxaro co peterio moi débil e a mesma vez algo vago, quizás chamáronme máis a atención este capítulos entre os outros porque me vin reflexado con eles, xa que teño un apetito moi grande e son algo vaga.

RECOMENDACIÓNS:

Recomendariao a xente que vivise nun mundo ateigado de humorismo, ironía e maxia, porque neste libro reflíctese exactamente iso.

RESUMO DA VIDEOCONFERENCIA DA CIENCIA EN GALEGO POR DAVID SANTIAGO DE 1º BAC B E ENLACE AO VIDEO

Ciencia Da Programación de Ordenadores

ENLACE AO VIDEO AQUÍ

A ciencia da programación de ordenadores (tamén en galego) from Manuel Caeiro Rodríguez

MANIFESTO ÁNGEL CARRACEDO POLA CIENCIA EN GALEGO

Manifesto escrito polo científico galego Ángel Carracedo con motivo da celebración do Mes da Ciencia que se conmemora tamén na Rede de Bibliotecas de Galicia.

Manifeto Angel Carracedo by ofiadeirodalingua

VIDEOCONFERENCIA DÍA DA CIENCIA EN GALEGO

Na videoconferencia, que deu comezo ás 12:00 e tivo unha duración dunha hora, Manuel Caeiro Rodríguez, Doutor en Enxeñaría de Telecomunicación e profesor na Escola de Enxeñaría de Telecomunicación na Universidade de Vigo, ofreceu unha charla para o alumnado do 2º ciclo da ESO e o Bacharelato baixo o título “A ciencia de proramación de ordenadores (tamén en galego)”.
Nela, o profesor Caeiro introduciu a historia da programación de ordenadores dende a
orixe do algoritmo dos árabes pasando por Ada Lovelace e Alan Turing para chegar á estrutura dos ordenadores actuais e aos paradigmas de computación máis empregados. O relator amosou ferramentas coas que é moi doado programar, como Scratch e Squeak, para que poidamos facer, tamén en galego, os nosos programas.
Deixámosvos algunhas fotos

IMOS PREPARANDO O MAGOSTO

Especial Revista Raigame

DÍA DA CIENCIA EN GALEGO

Hoxe, 4 de novembro celebramos o dereito a gozar da física en galego. Mañá xunto con outros 100 centros de toda Galicia participaremos na videoconferencia organizada pola Coordinadora Galega de ENDL na que destacados investigadores galegos da Universidade de Santiago de Compostela achegarán temáticas de interese curricular para o noso alumnado e os proxectos científicos que desenvolven na actualidade.

Animámosvos tamén a que vexades estes dous vídeos sobre a ciencia feita no noso idioma

Enlace ao vídeo

NOVO MUSICAL E ESTE ANO EN GALEGO!!!!!

Este ano o musical Mamma Mia vaise representar íntegramente en galego, por iso estamos a traducir todas as cancións á nosa lingua. Moitas grazas ao equipo capitaneado por David!!!!

Un exemplo, a famosa canción de Abba Chiquitita:

Chiquitita, que é o que vai mal?

A túa dor é unha cadea.

Na túa ollada hai

unha sombra que marea. 

Como odio verte así.

Ti non podes disimulalo.

Vexo a mágoa en ti

e non es quen de agochalo.

Chiquitita confía en min.

Podes chorar no meu ombro.

Son unha amiga fiel.

Cóntame os teus malos soños.

Sempre fuches forte e feliz

mais agora chea de bágoas,

quero estar aí, para ti,

para que marchen as mágoas.

Chiquitita sabes moi ben

que as penas veñen e van ata esvaeceren

Xuntas iremos bailar.

O amor sandará

a soedade ós amenceres.

Chiquitita non máis chorar

pois o sol está a brillar alá no máis alto.

Quero escoitar na túa voz

unha nova canción

como aquelas do pasado.

Na túa voz

unha nova canción

como aquelas do pasado.

O teu mundo xa non está.
O amor foi a outra parte.

Mais ti non sufras xa.

Alguén chegará para amarte.

Chiquitita, confía en min.

Non me negues a túa verdade.

Ti sabes que esta é

unha eterna amizade.

PRIMEIRA XORNADA DO OBRADOIRO DE CABAZAS DO SAMAÍN 2014

TODO O QUE O GALEGO DEBE SABER DO PORTUGUÉS. CAPÍTULO 1

Imos ir compartindo os 9 capítulos da serie Ben Falado que nos axudará a aproveitar o galego para entrar na lusofonía

A LARANXA MÁIS LARANXA DE TÓDALAS LARANXAS

Segunda aportación a nosa Sección Literaria, desta vez da man de Concha Fernández

As laranxas máis laranxas de todas as laranxas.doc by ofiadeirodalingua

PRIMEIRA RESEÑA NA NOVA SECCIÓN LITERARIA NO FIADEIRO DA LINGUA

Ao longo do curso imos difundir as reseñas dos libros que van facendo as alumnas e alumnos do noso IES. Poderédelas atopar na etiqueta SECCIÓN LITERARIA no comezo do blog. Ana Manso inaugura esta sección co seu comentario do libro Corazón de Mariposa

Comentario -Corazón de Mariposa-.doc by ofiadeirodalingua

OBRADOIRO CABAZAS SAMAÍN

EXCURSIÓN A LUGO E SAMOS

VISITA A LUGO

O 6 de outubro, as 9 menos dez, os alumnos de segundo de Bacharelato con relixión, collíamos o autobús que nos levaría ata Lugo, e deste xeito, cumprir a promesa por parte do noso profesor de relixión de levarnos de excursión. Intentamos escoller unha data, na que segundo os predicións metereolóxicas, nos aseguraban un bo día, con tan mala sorte, que o final resultou ser un día de choiva e de frío, mais non foi este un motivo polo cal desaparecese o brillo dos ollos, entusiasmados pola idea de que sería unha das nosas últimas excursións xuntos.
A viaxe, a pesares de durar preto de dúas horas e media, non se fixo longa, a compañía era grata e os temas de conversación múltiples. A metade do camiño fixemos unha parada para estirar as pernas, e algúns para aproveitar e levar algo ata o estómago. Cando por fin chegamos ao noso primeiro destino, Lugo, dirixímonos directamente cara a famosa muralla. Moitos xa non era a primeira vez que visitaban a cidade, e para outros, era a primeira vez que tiñamos a oportunidade de desfilar pola pasarela da antiga construción, ao mesmo tempo que podiamos aproveitar das fermosas vistas. Seguindo o percorrido chegamos a catedral. Elegante e simple ao mesmo tempo, a definiría eu. Nada máis chegar a porta, xa todos empezamos a facer bromas e a deteñernos pensando nos tres típicos desexos que hai que pedir ao entrar a unha igrexa ou templo por primeira vez. Persoalmente, son unha persoa que sempre se fascina ao ver a decoración de grandes igrexas por dentro, e a cantidade de pequenos detalles que a simple vista se escapan dos nosos ollos. O profe, Don Luís, tivo o detalle de mercarnos a todos unha estampiña da virxe para que nos dese boa sorte.
Cando saímos da catedral, xa nos atopabamos famentos, e cansos, con ganas de parar a descansar. Por outro lado, tamén existía unha maioría que pedía aos mestres que nos levasen ao centro comercial, pero non puido ser, posto que en Lugo, eran festas. Terminamos de dar unha volta completa a muralla, e regresamos ao autobús con dirección a Samos. Os máis impacientes incluso lle dimos uns bocados ao bocadillo antes de chegar ao destino.
Don Luis mercounos un décimo de lotería de Nadal, o 49.699, e se toca volveremos todos de excursión de novo!!
O autobús deixounos nun merendeiro ao lado dun río bastante tranquilo e agradable, a única pega e que facía moito frío. Para o meu gusto foi un dos mellores momentos da excursión, comendo e pasando o tempo cos compañeiros. Cando rematamos, empezamos a camiñar cara o mosteiro, como de costume, os máis lacazáns queixábanse por ter que ir a pé. Tivemos que parar nun bar a tomar algo e facer tempo ata as catro e media, hora na que abría o mosteiro. Cando chegamos, recibiunos un monxe que sería o noso guía polo edificio. El amosounos todos as instalacións e segredos das pinturas que envolvían as paredes. Díxonos que en Ourense hai cousas moi bonitas e Lucía coa súa espontaneidade respondeulle: por exemplo as mozas!! Ademais, tamén tivemos a oportunidade de ver o cemiterio no que soterraran aos monxes que se aloxan alí. O monxe que nos tocou durante a visita, era moi simpático e logo simpatizamos moito con el. Cando rematamos de ver todo, fomos a unha pequena tenda que había dentro do mosteiro, na que puidemos comprar agasallos e recordos. Nese momento, o moxe que nos guiara anteriormente, regaloume unha tableta de chocolate que eles mesmos fixeran alí, e eu repartina cos compañeiros. Gustounos tanto, que ao final todos acabamos comprando máis chocolate!
O monxe díxolle a Don Luis que quedou abraiado coa madurez e coas preguntas que lle faciamos.
Despedímonos e de novo voltamos ao autobús para dirixirnos ao noso último destino, O Cebreiro. Lugar no que empeza o camiño de Santiago. Trátase dunha pequena aldea que seguramente viva do turismo, posto que está chea de tendas de recordos, bares e un pequeno supermercado. Tivemos 45 minutos libres, aproximadamente, para mercar cousas e visitar a aldea, pero a maioría optamos por meternos nun bar ou nunha tenda e pasar o tempo, xa que chovía moito e facía moitísimo frío.
Xa moi cansados, regresamos ao autobús e emprendemos o regreso a Verín!
A dicir verdade, foi unha excursión da que todos saímos moi contentos e agradecidos polo respiro que se nos ofreceu nun atarefado segundo de bacharelato!

CONFERENCIA: TIPOLOXÍA DE INNOVACIÓN NO SECTOR LÁCTEO

O venres 10 de Outubro, tivemos a oportunidade de asistir a unha conferencia impartida no salón de actos do Instituto. Dende a Universidade de Santiago de Compostela desplazouse un séquito de expertos, comandado por Juan Méndez Dónega ( profesor de Industrias Lácteas na Escola Politécnica Superior do Campus de Lugo e coordinador da Aula de Produtos Lácteos da Universidade de Santiago), para ofrecer información sobre a súa especialidade. E esta non é outra que a Innovación no sector lácteo.
Así a primeira vista, non son estas palabras que levanten fascinación e interés. Mais no fondo a cuestión non deixa de perder importancia, e este argumento empregouno ao comezo da exposición a anteriormente citada eminencia leiteira.
O sector dos alimentos hoxe en día, está a padecer unha gran presión dende escalafóns inferiores no complexo sistema de abastecemento humano.Por conseguinte, como calibrar na situación presente a balanza global, que a un lado sostén o medio ambiente e ao outro 7000 millóns de persoas que precisan alimentarse? A resposta atópase na investigación, e a iso é ao que se adica a Aula de Produtos Lácteos.
Este centro que cada ano rexistra máis de cen contratos con múltiples e coñecidas empresas (Río, Chuf, Asturiana…) atesora catro obxectivos. A formación, a asesoría e control de calidade, o I+D no sector lácteo e o suministro de información dende plataformas sociais.
Para Juan Méndez Dónega, a empresa contén uns principios de traballo indispensables e segundo di, exclusivos. Para resumilo emprega a alegoría moi común no mundo da moda do Flash / Cash / Dash.
Que supón cada termo nesta expresión tan vangardista?
O flash comprende as Investigación e Innovacións. As novas tecnologías xúntanse co consumo para dar a luz unha idea nun producto que se leva producindo dende sempre do mesmo modo. É dicir, reconstruír ou remodelar o vello adaptándoio aos novos tempos.
O cash fai referencia ao deleitoso son da caixa pechándose e axitando as pelas (diso tampouco se esquecen os nosos amigos, todo sexa pola ciencia). Quero que o meu producto chegue ao mercado e sexa o predilecto dos consumidores.
No dash vemos que a dinámica da empresa supón soster os proxectos cos productos, e isto a súa vez nos servicios tecnolóxicos.
Por último, Juan Méndez recordounos cales son os valores nos que descansa o seu traballo: coñecemento, confidencialidade, presuposto axustado, rapidez e servicialización.
Posteriormente, Jaime Magdalena Vera falounos sobre as posibilidades actuais das enxeñerias agroalimentarias no mercado e isto aplicado a súa experiencia persoal no oficio.
Na hora vespertina, os mesmos protagonistas continuaron estas xornadas sobre A conservación do medio natural patrocinadas pola oficina de Turismo galega na Casa da Cultura de Verín. O éxito non foi o esperado, tan só seis persoas asistiron ao evento.

Recapitulando e como conclusión, debemos recoñecer moderadamente a labor dos expertos na materia agroalimentaria. Quizais non semelle útil ou interesante a súa ocupación, pero nunha perspectiva máis crítica e obxectiva , é a xente que pon sabor a nosa vida.

Miguel Franco Álvarez e Tania Prieto Vilariño.

MAGNÍFICO BLOG DE DIFUSIÓN DA NOSA MÚSICA

MUSICA EN GALEGO

REPRESENTACIÓN DE "EDIPO REI"

Un magnífico grupo de alumnos de 2º de Bacharelato do IES Ribeira do Louro (O Porriño), capitaneados por Delio, Virginia e Patricia, deixounos onte marabillados coa súa fermosa versión de "Edipo, rei", de Sófocles.
Algúns dos nosos alumnos puideron gozar co seu talento, dedicación e CORAXE.
Talento, o que precisaron para memorizar un texto tan difícil, tan fermoso e tan esixente como o que adaptaron, traduciron e interpretaron en galego. Talento, o que amosaron ó dar vida a tantos personaxes, seres tráxicos con tanta profundidade e con tal carga emotiva que algúns dos nosos alumnos non terminaron de comprender a súa proposta. Talento, o que derrochou ese fabuloso coro grego, recitando ó unísono, sen mirarse, de memoria, as súas magníficas reflexións.
Dedicación, a que nos demostraron ó ter coidado ata o mínimo detalle: o altar, as ramiñas do coro, as túnicas, esas preciosas máscaras que traballaron con Víctor (profe de plástica e amigo, un grande docente). Dedicación, a que é necesaria para vir dende O Porriño ata Verín para representar un clásico como este ante un público descoñecido a 150 km da túa casa. Dedicación, a que se precisa para compartir nervios, agobios, présas, horas e horas de ensaios, viaxes cos teus compañeiros de teatro.
Pero sobre todo CORAXE, e permitídeme que use as maiúsculas. Nunha época na que se trocea os alumnos con decimais, táboas de baremación, cualificacións ponderadas, táboas de excel que pretenden poñer parcelas ó océano, nunha época asquerosamente mecanizada, onde só vales o que indica a túa nota de corte e os ingresos dos teus pais, onde se enmudece os que queren facer algo diferente, pero non só polo feito de facer algo distinto SENÓN PORQUE ISO É O QUE REALMENTE DI ALGO DELES MESMOS... nun momento histórico (permitídeme que corrixa: histérico) como este, estamos diante de auténticos HEROES e HEROÍNAS das artes cando vemos alumnos de 2º de Bacharelato apuntándose a algo polo que non se lles vai agasallar con ningunha décima, polo que perderán tempo de estudo para aquelo co que realmente se lles retribuirá ……
GRAZAS, moitas moitas GRAZAS, por dedicarnos o voso tempo, por compartir a vosa paixón connosco, por ser tan xenerosos, por manter vivo o espírito da traxedia clásica, por respectar tanto o texto orixinal, por involucrarvos tantísimo, por ter arriscado esas décimas e ser libres. Grazas, grupo de teatro do IES Ribeira do Louro.
Sodes moi grandes.

David Rodríguez Rivada

CONVOCADO A VII EDICIÓN DE CIENCIA QUE CONTA

Por fin! Xa estabamos un chisco nervosos!! Con todo o que temos que contar.

Que conto? Que conto!

7º Concurso de relatos curtos sobre ciencia: Ciencia que Conta 2014 (CQC14)
A por el!! O prazo remata o 15 de novembro de 2014.

Que miras? A pensar, a traballar, a escribir, a desfrutar da ciencia! Non o deixes pasar! E por certo: grandes premios!!

Elixe tema, fai o relato e envíao. Debes utilizar o formulario da nosa sección participa PREME AQUÍ

Máximo 1000 palabras (uns 3 folios). Se tes dúbidas, escribe un email a: contacto@cienciaqueconta.com

Contamos contigo!

EDIPO REI O VINDEIRO LUNS NO NOSO IES

Os poemas do río é o título dunha obra "teatral poética" creada pola nosa compañeira Cristina Corral Soilán, profesora de Lingua castelá e literatura no noso centro hai un ano.
Dinos Cristina na páxina web Os poemas do río: (http://ospoemasdorio.com/aobra/)

“Esta pequena obriña teatral composta en verso fala dunha xornada na aula dunha mestra. A profesora le co alumnado poemas que van compoñendo ele@s mesm@s e que conforman a historia dunha fraga de animais que recitan tamén.
Na obra e nos poemas tod@s prestan especial atención á lectura de versos das poetas galegas (María Mariño, Rosalía de Castro, Francisca Herrera, Pura Vázquez e Filomena Dato) que acompañan a historia que tod@s eles van creando.”

Marita vai traballar esta obra, na que poesía e teatro se unen, co seu alumnado, e compartirémola tamén cos rapaces e rapazas que queiran acompañarnos nunha sesión do club de lectura (agardamos que Cristina poida estar connosco).


Edipo Rei é a obra teatral que o grupo de teatro do IES Ribeira do Louro de Porriño vai representar no noso instituto o vindeiro luns, seis de outubro, ás 16:40. Agradecemos a profesorado e alumnado dese centro a súa xenerosidade, pois eles, grandes amantes do teatro, veñen sen agardar de nós nada a cambio, incluso costeándose eles mesmos a viaxe dende Porriño.

Xenerosidade e amor polo teatro e a poesía unen Os poemas do río de Cristina e Edipo Rei do IES Ribeira do Louro. Nós uniremos con fíos vermellos e verdes os espazos físicos do noso centro onde ambas obras serán postas en escea, lidas, "gozadas"....

Os fíos verdes e vermellos engarzarán tamén outros proxectos que se desenvolvan ó longo do curso…